... نماز مسافر شكسته است، بس كه خدا هواي بنده مسافرش را دارد!
و راستي همه در اين دنيا مسافريم!
خدايا! با مسافر شكسته چگونه تا مي كني؟!
زنده بودن حرکتي افقي است از گهواره تا گور و زندگي کردن حرکتي عمودي است از زمين تا آسمان . . .
ما يک خانه قديمي با تعداد زيادي پله داشتيم، آيت الله بهجت (ره) براي نماز شب اين همه پله را در سن بالا و در سرما و گرما به حياط مي‌رفتند که وضو بگيرند، يک شخصي به ايشان گفت که اين گونه زندگي کردن سخت است، اجازه بدهيد ساختمان جديدي بسازيم تا شما راحت باشيد، پدرم تا کلمه راحتي را شنيد به آن شخص پاسخ داد: «آن کسي که همه عوالم را خلق کرد، گفته است که اينجا جاي راحتي نيست، بايد شرايط را براي راحتي در آن سمت فراهم کرد»، اين باور ايشان بود.
حجت‌الاسلام علي بهجت فومني
فرزند حضرت آيت الله بهجت
روي مرگ تعمق کن، ولي آن را از خودت دور ندان، مرگ ميتواند همين لحظه بعد باشد...
شايد تنها آنهايي مي توانند در مورد مرگ ناشي نباشند كه هر روز هر شب، حساب و كتاب رفتن دستشان است!
مثل مسافري كه بارها چمدان خود را وارسي مي كند، و آماده نشسته است تا هر وقت صدايش كردند، بپرد بالا و ....
راست مي گويند: مومن به مومن آرام مي گيرد، مثل ارام گرفتن انساني به سايه درختي در زير تابش آفتاب!
هرچند نگارنده از ايمان تنها ذكر شهادتين اش را دارا باشد!
بسم الباقي
خداوند فهم اينكه در اين دنيا مهماني بيش نيستيم و منزل حقيقي مان جاي ديگرست به همه مان عنايت كند...
خنك آن روز كه پرواز كنم تا بر دوست...
